Jeziorko

Rad · Usser

<słup znów się pojawił>
<Rad wybiegł z niego>
<słup znikną>
Uff...

Louis · Usser

Andrew · Usser

Rad · Usser

Coś cię trapi Louis? <patrzy na niego>

Louis · Usser

Nie ważne...
<nagle nasila się ból na kręgu na ręce>
Andrew, nie widzę Cię, ale czuję, pokaż się proszę.

Rad · Usser

Czuję złą aurę na około ciebie.
<patrzy na Louisa uważnie>
Coś cię na prawdę trapi. Powiedz mi co to.
<patrzy na niego przenikającym spojrzeniem>

Andrew · Usser

Rad · Usser

Louis · Usser

Przykro mi Rad, ale to nie Twoja sprawa.
<posępnym głosem> Witaj Andrew, co u Ciebie?

Rad · Usser

[Hmm... Nie moja? Jeszcze spróbuję się tego dowiedzieć.]
<westchną>
<usiadł na ziemi>

Andrew · Usser

<patrzy w ziemię>
Nic takiego... a u ciebie?
<smutny i zimny wyraz twarzy>

Louis · Usser

Rad · Usser

Więc teraz wszyscy mają kłopoty. <spojrzał na krąg na ręce Louisa>
Ach... <złapał się za głowę> <spojrzał na ziemie>

Louis · Usser

<zasłonił krąg>
<patrzy na Rad'a>
Coś Ci jest Rad?

Rad · Usser

Nie nic. Strach przed tym co nastąpi. To tyle.
<patrzy jeszcze raz na krąg> <potem na jeziorko, a potem na ziemie>

Rad · Usser

Louis.
<po chwili>
Jak jest na wojnie?
<patrzy w ziemię>

Louis · Usser

Uwierz mi, nie chcesz wiedzieć...

Rad · Usser

Ale ja chce wiedzieć.
<patrzy w ziemie>
Chce ich ostrzec zanim wyruszymy.
<spogląda na jezioro>

Louis · Usser

Kogo ostrzec? Nie ważne.
<po chwili>
Skoro chcesz wiedzieć...
Pomyśl, że Twoi przyjaciele giną, pomyśl, że ktoś strzela małej dziewczynce w głowę, pomyśl ilu ludzi ginie, każdy z nich miał życie: dłuższe albo krótsze, lepsze albo gorsze, pomyśl, że człowiek pracował 30 lat i wreszcie znalazł spokój z rodziną, po to, żeby zginąć w męczarniach.

Pytasz co to wojna? Wojna to śmierć, ludzie zabijają się nawzajem, a Ci, którzy się sprzeciwią, giną z ręki własnych sprzymierzeńców.

Rad · Usser

Ja ci powiem, że nie wiem co to jest wojna, ale wiem co to znaczy być jej ofiarą.
<spojrzał na niego>
Prawdziwą ofiarą wojny można się poczuć dopiero gdy się zginie. Mój ojciec poświęcił życie, żebym powrócił dożycia jako to czym się stałem. Poświęcił też życie, żeby moja siostra zaczekała na mnie w spektrum.
<spojrzał na jezioro>
Gdy patrzę na wodę to przypomina mi się jak jeden z aniołów podszedł do mojego przyjaciela. Przewrócił go i zmiażdżył mu głowę nogą.
<ma obłęd w oczach>
To straszne jak ktoś ginie i wiesz, że to przez to, że stchórzyłeś.
<patrzy na ziemie>
Właśnie dlatego nie chcę tam ruszać.